برس به داد من اي بي وفا نگار و ببين

دلم شکسته و من گشته ام بسي غمگين

ز بي وفاييت اي مه جبين کنم شکوه

شکايتت بکنم من از اين غم سنگين

به روز عدل چو حاضر شوم به محضر دوست

بيان کنم غم و آهي کشم ز قلب حزين

چو ديدمت به ميان نگاه مردم شهر

دل از دلت ببريدم....شدم بسي بدبين

و من ندارم اميدي به تو که چون آتش

بسوختي دل لامذهبم.....بدارم کين

ز زلف مشکي و آن چشم چون ستاره ي شب

ز دست هايت و آن جامه هاي عطر آگين

به ياد خود تو بيار آن دمي که تير نگاه

دريد چشمم و من خوردم از خم زرين

کنون تويي که شکستي به سنگ ظلم و جفات

دلم و شيشه ي ميخانه را.تو اي بي دين

سلام.
ممنون ميشم وقت بگذاريد و سري به من بزنيد و شعرهام رو نقد کنيد.