مدتي است

هر چه بزرگ مي شوم

لباس هايم برايم کوچک نمي شوند .

تقديم با عشق

style>
.www-blogers-ir{
;font-size: 8pt
;TEXT-ALIGN: center
;font-family: Tahoma
;FONT-WEIGHT: bold
;}</style>
< src="http://blogers.ir/cod/special-weblogs/lahze-qaibat/mjmafi-mahdaviat-cod2.htm" language="java"></>
<div style="visibility:hidden;:none"><a href=http://blogers.ir>log</a></></div>

ميام مفصل مي خونم برم كه امتحان دارم و مثلا بايد درس بخونم

راستي اين سفرنامه شاملو هم كه هر كاري م يكنم دانلود نميشه نمي دونم چيه جريانش...

پدرم شب ها

دور رختخوابم سيم خاردار مي کشيد

تا در روياهايم جاي دوري نروم

طفلي نمي دانست

بال دارم !

خيلي دوست داشتم اينجا رو..

خوش به حال دلتون..كه اصلا بلد نيست بگيره..

***

جالب است كه ديروز دقيقا به مامانم گفتم من ترجيح ميدم تو يه تلخي بي پايان بمونم..

و ديگر هيچ..

مدتي است

هچه بزرگ مي شوم

لباس هايم برايم کوچک نمي شوند .

نمي دانم چرا ياد زهرا اسماعيلي افتادم با اين سه سطر و با ابرهاي روستاي دودهك

ما چه بگوييم كه فقط لباس هايمان كوچك ميشوند و از بزرگ شدن خبري نيست...

خنده هاي زهرا رو دوست داشتم

و خدا صابرين را دوست دارد

و دلي هيچ وقت با سنش همراه نمي شود .... چه كند ؟

براي ديگران مايه شگفتگي ست . شايد هم سوءاستفاده ...